De betekenis van de titel lijkt mij voor de hand liggend gelet op de vele #parkeringen die ik tegenkom op mijn dagelijks ritje heen en terug door centrum Antwerpen.
Als dit soort dagelijkse toestanden geen reactie oproept bij het stadsbestuur of politie of het Gemeentelijk Autonoom Parkeerbedrijf Antwerpen (GAPA):
Dan is het niet echt verwonderlijk dat deze geimproviseerde parking, na maanden gedoogbeleid, escaleert naar:
Of de volgende situatie(s) waar een leverancier het de normaalste zaak vindt om te lossen en laden, deels op een voetpad, op een verhoogde instelling en dan nog het zicht te blokkeren door vlak voor een zebrapad te gaan staan.
Oorverdovend detail is dit vlak aan de uitgang gebeurt van een school voor slechthorende kinderen. Die moeten dan maar uit hun doppen kijken zeker? Want economie gaat voor op veiligheid?
Om dan uiteindelijk uit te monden in dezelfde straat een beetje verderop waar parkeerregels gewoon helemaal niet meer van toepassing blijken te zijn? Want autoverkeer zal en moet ten allen koste blijven rijden.
Er is uiteraard een grote parkeerdruk en het verkeer wordt alsmaar drukker maar als ik dagelijks zie dat #wildparkeren de norm is dan schieten de maatregelen (die al dan niet genomen worden) om dit alles in goede banen te leiden duidelijk tekort.
Als ik op de 20 minuten dat ik op de fiets het stad doorkruis al zoveel wantoestanden kan documenteren kan ik moeilijk geloven dat de duizenden agenten die Antwerpen rijk is dit niet onder controle kunnen houden. Ik vermoed dat het eerder een kwestie van prioriteiten is dan van onderbezetting.
De toestand in de Osystraat is nu al 9 maanden ongewijzigd ondanks meer dan 100 meldingen enkel en alleen van mezelf. Dit is geen gevolg van onderbemanning maar van een duidelijke beslissing om hier absoluut niks aan te doen.
Uiteraard wordt dat niet als dusdanig gecommuniceerd want dan moet je openlijk toegeven dat je actief gevoerde beleid haaks staat op de wetgeving en dat je faalt inzake wat de burger mag verwachten van een degelijk bestuur: namelijk de vrede houden binnen de gemeente.
Die vrede houden betekent in de praktijk uiteraard een compromis maar dat betekent nog niet dat je één partij ongestraft de wetten mag doen overtreden ten nadele van andere partijen. Ook de missie van de antwerpse politie is hier duidelijk over:
En dus zit het probleem van de voortschrijdende wetteloosheid volgens mij in het feit dat het risico om te worden aangesproken of beboet voor het gros van de verkeersovertredingen in Antwerpen zo laag is dat niemand er zich nog veel van aantrekt en dus escaleert dit tot een onbeheersbaar kluwen:
Wat op zich eigenlijk alleen maar toe te juichen is want zoals je ziet in het filmpje is het enige wat nog beweegt de voetgangers en de tweewielers, ware het niet voor de gevolgen van de bijbehorende luchtverontreiniging.
Wat zal het zijn Stad Antwerpen? Een visie van leefbaarheid of kop in het zand?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten