zondag 17 januari 2016

Massale aanranding van fietsers

Zou ik het durven om de massale aanranding in Keulen te vergelijken met wat eigenlijk al jaren gebeurt met fietsers (en voetgangers)?

Om dit ietwat verteerbaar te maken zal ik eerst wat bedenkingen op een rijtje zetten:
  1. fietsers zijn een minderheidsgroep. Ondanks het feit dat zij vooral in stedelijke omgevingen een zeer groot deel uitmaken van het verkeer. Net zoals vrouwen een even groot deel uitmaken van de mensheid als mannen. Allesbehalve een minderheid dus.
  2. fietsers (en ook voetgangers) worden aanzien als zwakke weggebruikers. Waar hebben we die term nogal eens gehoord? 
  3. fietsers behandelen als tweederangs burgers door ze te verwijzen naar een apart stukje weg dat eigenlijk meer niet dan wel behoorlijk aangelegd, afgewerkt of onderhouden is



    en merendeels wordt gebruikt als parking, los- en laadkade, bouwwerf, stortplaats, enzovoort. Uiteraard uit veiligheidsoverwegingen en zeker niet om ruim baan te maken voor de grote boze auto die te gevaarlijk is voor die tere wezens. Totdat... het fietspad op is:



     dan word je voor de leeuwen gegooid en mag je lijf en leden riskeren. Als het meezit word je beschermd door een bordje of wat streepjes verf maar meer dan wat decoratie stelt het allemaal niet veel voor.


  4. fluo kleding is een noodzaak, dat is dan net zoals tegen een vrouw zeggen dat ze maar niet in het donker over straat moet wandelen met een rokje aan. Want dan zoek je het gewoon zelf, nietwaar?


  5. fietsers zijn ook effectief kwetsbaarder in het verkeer, lichamelijk gaat dit ook op voor vrouwen. Maar consequent zijn bij wangedrag is geen prioriteit. Gewoon laten begaan en mea culpa slaan als het eens echt goed fout gaat en zo snel mogelijk weer overgaan tot de orde van de dag.
  6. publiek geheim is dat een aangifte van je gestolen fiets eigenlijk verloren moeite is, ook hier is een vergelijking met verkrachtingen allesbehalve uit de lucht geplukt. Ongeacht hoeveel meldingen er geregistreerd worden van eender welk probleemgedrag moet je vaststellen dat er geen enkele actie volgt.
  7. ondanks alle meldingen over situaties die duidelijk gevaren opleveren of niet kunnen wordt er gewoon niet opgetreden of oneerlijk gecommuniceerd. Ook daar kreeg ik een déjà vu van toen ik hoorde wat er gaande was in Keulen.

    In totaal bijna 200 meldingen van wildparkeren op het voetpad in de Heistraat aan het OZ gebouw gedurende 10 maanden. Dus eigenlijk gemiddeld 1 melding per werkdag. Desondanks geen enkele verbetering of structurele aanpak.

    70 meldingen van lossen laden op het fietspad van de Bist in Wilrijk. Dit is ondertussen ietwat verbeterd maar dan ten koste van het autoverkeer omdat de vrachtwagens nu op de straat staan ipv op het voet of fietspad.

    Méér dan 200 meldingen van allerlei zaken op de Noorderlaan waarvan sommige al meer dan 15 jaar vrolijk genegeerd worden door allerlei instanties die zogezegd verantwoordelijk zijn voor het onderhoud van deze weg.

    Sinds het weghalen van de paaltjes aan het einde van het fietspad in de Quellinstraat heb ik al 40 keer aan de bel getrokken omdat er wagens vlak achter de uitrit staan waardoor je als fietser een hoge boordsteen moet afrijden om in te voegen op een drukke weg. Na 6 maanden slaagt men er nog altijd niet in om deze plek autovrij te houden.
  8. fietsers zijn minder weerbaar, als je verdrukt wordt rest je enkel nog de goot, het voetpad of een grasberm om je heil te zoeken. Of je kan gewoon de gevolgen accepteren van je beslissing om deel te nemen aan het verkeer.  Brute pech is het dan dat je als fietser daar voor moet boeten. Of, god verhoede, tegen wil en dank levenslang op de kosten van de maatschappij moet teren. Maar dat zal dan goedkoper zijn dan het voorkomen van ongevallen zeker?


Laat maar horen wat je van deze vergelijking denkt,

Geen opmerkingen:

Een reactie posten